آتشك
مشخصات كتاب:
شماره بازيابي : ۵-۱۵۷۳۱
امانت : امانت داده مي شود
شماره هاي شناسايي ديگر : ۴۸۲
سرشناسه : عمادالدين شيرازي، محمود بن مسعود، قرن ۱۰ ق.
عنوان و نام پديدآور : آتشك[نسخه خطي]/ عمادالدين محمود طبيب شيرازي
آغاز ، انجام ، انجامه : آغاز:بسمله. الحمدلله المحمود في كل فعاله و الصلوه ... اما بعد چون مرضيكه معروفست بآتشك در زمان سابق نبود و از اطبا مصنف كنايش كسي مشاهده...
انجام:... در آتشك و ادويه او نيز بهمين شيوه مسلوك شده است و اتفاقا مجموع اهل خبرت و تجربه بران اتفاق كرده اند تمت بعون الملك الوهاب
مشخصات ظاهري : برگ۳۳ب- ۴۸(۸۸برگ)، ۱۹سطر: ۱۰۰×۱۹۰؛ قطع: ۱۴۵×۲۳۰
يادداشت مشخصات ظاهري : نوع و درجه خط:شكسته نستعليق
نوع كاغذ:فرنگي نخودي
نوع و تز ئينات جلد:ميشن قهوه اي تيره، مقوايي، زنجيره هاي ضربي به زر، وسط جلد درون كادر زنجيري به زر نوشته C.F.M، اندرون جلد آستر كاغذي
خصوصيات نسخه موجود : حواشي اوراق:نسخه در حاشيه تصحيح شده است.
يادداشت هاي مربوط به نسخه :بعد از اين رساله چند دستور دارويي نيز براي بيماري آتشك نوشته شده است.
معرفي نسخه : كتابي است درباره بيماري آبله كه مؤلف آن را در مشهد مقدس در چهار فصل تاليف كرده است: ۱- حدود نامهاي اتشك و طرق حدوث آن ۲- علامات ۳- اسباب ۴- معالجات، خاتمه در طلاها كه بر جرب نافع است. مؤلف در مقدمه از مير بهاءالدوله نوربخشي كه مختصري درباره اين بيماري در كتابش آورده و همچنين از ملا شريف الدين حسين شيرازي كه بيشتر اوقاتش را صرف افيون مي كرده و توجهي به كار تاليف نداشته نيز ياد كرده است.
توضيحات نسخه : نسخه بررسي شده .اوراق از جلد جدا شده است.
يادداشت كلي : زبان: فارسي
منابع اثر، نمايه ها، چكيده ها : مرعشي ۲ :۲۶۱، مجلس ۱۹ : ۲۸۸
صحافي شده با : : دستور الفصد/ محمد بيگ1074490
موضوع : آبله
عناوين اصلي كتاب شامل:
[هويت كتاب]؛ مشخصات كتاب ؛ نگاهى كوتاه به حيات و آثار عماد الدين محمود بن مسعود بن محمود شيرازى ؛ [مقدمه]؛ [در تعريف مرض آتشك]؛ [در سبب پيدايش آتشك و سبب نامگذارى آن]؛ [اختلاف اطباء در تطبيق آتشك به امراضى كه در كتب مذكور است]؛ [علامات مرض آتشك]؛ فصل در اسباب اين مرض ؛ [علاج آتشك]؛ فصل در بعضى قوانين علاج مطلق اين مرض ؛ اما مجمل علاج اقسام اين مرض [و ذكر زيبق]؛ و اما تجربه اين حقير اين نسخه در اكثر انواع كثير النفع عظيم الفوايد است ؛ در ذكر سبب تاثير زيبق و نفع او درين مرض ؛ [و اما اولان دو چيز كه عمده بودند در تسقيه و از بيخ چينى بود]؛ خاتمه در طلايى كه از براى جرب بغايت نافع است ؛ [مطلب پايانى]