نشان سحر ( مجموعه شعر ) ^Popular

Rating

0 vote

Favoured:

نشان سحر (مجموعه شعر)
مشخصات كتاب:
سرشناسه : قاضي، احمد، ۱۳۱۴ -
عنوان و نام پديدآور : نشان سحر/ مولف احمد قاضي.
مشخصات نشر : قم: مسجد مقدس جمكران ۱۳۸۸.
مشخصات ظاهري : ۲۱۶ ص.
شابك : ۲۰۰۰۰ ريال : 978-964-973-211-4
وضعيت فهرست نويسي : فاپا (برون سپاري)
موضوع : شعر فارسي -- قرن ۱۴
شناسه افزوده : مسجد جمكران (قم)
رده بندي كنگره : PIR۸۱۷۱ /الف۶۲۴ ن۵ ۱۳۸۸
رده بندي ديويي : ۸فا۱/۶۲
شماره كتابشناسي ملي : ۱۷۳۵۶۷۵
ص:1
عناوين اصلي كتاب شامل:
به نام هستي بخش عالم ؛ يا هو؛ حرف اوّل ؛ خامه مي سوزد؛ خوشا؛ نمك بر زخم دل ؛ من بر اينم ؛ كوهي از دردم ؛ خطر عشق ؛ شبابي گر نباشد؛ دامن عزّت ؛ بر مدار چرخ ؛ دلِ گرفته ؛ سوي مقصود؛ ساربان آهسته بگذر؛ به غفلت مي كشد؛ وامقا شوريده تر؛ نمانده اشك ؛ آهسته سخن گو؛ باده معرفتي ؛ سوي كوهِ بيستون ؛ آتش وادي ايمن ؛ فرياد رسي مي رسد؛ داد از تو؛ لفظ معني ؛ رشته تدبيرها؛ عشق و درويشي ؛ هر قدم ؛ باورم نيست ؛ زد و رفت ؛ نگه آخر تو؛ عزّ نمكدان ؛ خاك نشينان درت ؛ پيام دلبران ؛ ره آورد غم ؛ عشق ديرينه ؛ مرغ بيدارِ چمن ؛ بارِ غم ؛ خواب آشفته ؛ اشارت ز دو ابرو؛ گل صحرايي ؛ خدنگ غصّه ؛ در غم شيرين ؛ كاروان عمر؛ دلدار يكي است ؛ زبان حال ؛ عشق تا آيد؛ فرياد نمانده است ؛ با ديده تر آمد؛ همدلان را خبري نيست ؛ به حرف اوّل و آخر؛ رمز كرامات ؛ قامت سرو خميده است ؛ آتش دل سوختگان ؛ شهر بي صفا؛ منتظر باش ؛ بر اين خون نامه ؛ قدم اوّل و صد خار؛ هيچ نبود؛ درمان درد؛ ناله ها دارم ؛ شب تاريك گنه ؛ از خدا مي طلبم ؛ به سر سبزي ؛ زندگي قصه درد است ؛ پاي در مهلكه ؛ اندرين قول و غزل ؛ بانگ حقّ گفتنِ ما؛ گر تو منصوري ؛ به تار دلنوازي ؛ خزانِ سبزه ها؛ سوز سرما؛ به نهانخانه دل ؛ چشم پر آب من ؛ سراب جواني ؛ پيام دوست ؛ عالم آرايي ؛ به دادِ ما برس ؛ باور نمي كنم ؛ از چه بود؛ دامن صبر مرا برده ؛ من مي نگرم ؛ نيش بي وفايي ؛ طبيب درد مني ؛ لب خاموش ؛ بنام ما تفأل زن ؛ شكوه عشق ؛ فهم از ما نكند؛ قسمت ما شود؛ مهربان ياران ؛ شب ظلمت غم ؛ خاكدان است جهان ؛ دردِ ما را تو دوايي ؛ بدعا دست برآريم ؛ صبر در هجر؛ تبِ عشق ؛ زندان بلا را؛ در كسوت وارسته ؛ اين مركب سركشيده ؛ به انتظار چه مانم ؛ سوختم خرقه ؛ كفران نكنم ؛ چهره خونين ؛ مرا تا مي برد؛ بر حريم تو؛ افسون دل ؛ شميم يار؛ تنهايي دل ؛ ما را غم او هست ؛ نگاه نگرانِ تو؛ فسانه گشت ؛ در افق نور ترا؛ پرورده دامان محبّت ؛ مرا بخاطر بي صبري ام ؛ با غمِ دل مي سازم ؛ گناه آدم ؛ در طلب دل مي تپد؛ آشنا دل ؛ من خريدار وفا؛ نوا از نامه ديرين ؛ خوشه خشم ؛ تا چمن سبز است ؛ مي سرايم غزل عشق ؛ درمان از تو خواهم ؛ در خانه دل ؛ بحر اميد؛ يم عشق ؛ اشك فراوان ؛ خونين پران ؛ در آب محبّت ؛ نام شيدا شده ؛ چشم بد دور؛ فغانِ دل بشكسته ؛ آشيان سوخته را؛ به غم آلوده ؛ به نگاهي دل غمگين ؛ اندر اين وادي ؛ شب چراغي دگر؛ هان بسوزيم ؛ ترانه غم ؛ عهد قديم ؛ گرداب جهان ؛ شراب شوق ؛ وصف شيرين ؛ ويرانه دل ؛ دامن خوبان بگيرم ؛ چو باران گريستم ؛ به هر بلا؛ غروب مهر و وفا؛ ديدم آن مست ؛ من چه كنم ؛ امتحان است ؛ خم بابرو مفكن ؛ بازم آريد خبر؛ باده از عشق ؛ روزگار سرد؛ غم آن آفت جان ؛ سر بدارم بوفا؛ حديث عشق نگويم ؛ به پاره هاي دلم ؛ اين جهان كوهي شد؛ در بيان هرگز نگنجد؛ گَرد ايامم بشوي ؛ رهرو منزل آخر؛ سر بشيدايي نهادم ؛ واي اگر بي تو؛ شاهدان شهر عشق ؛ بگرد كوي او؛ يار در پرده ؛ تو بمان ؛ لب فرو بستم ؛ صد نكته ؛ منم من ؛ چشم آهو وشي آمد؛ شفق خونين ؛ پيش آي ؛ خوشا؛ از بد و خوب جهان ؛ مي روم تا باز جويم ؛ آه سردم ؛ وادي خشك ؛ پر مسوزانم ؛ در كوه جهان ؛ در ستيغ بيستونم ؛ بر مرادم نشد اين چرخ ؛ آفرين منزل ما؛ عزيزا؛ مادرم هست ؛ آثار سحر؛ مردن به وفا به ؛ سلسله دوست ؛ ناي شكسته ؛ مرهم درد از جانان ؛ خود تو ايمانم بده ؛ عاشق انگشت نما؛ نگه يار؛ ياد بادا؛ شكوَه سوي كه برم ؛ باور از چرخ كبود؛ چو به پايان رسد اين عمر؛ روي در خاك نيازم ؛ عجب دردي است ؛ به ندامت همه جا؛ كبر شيطان است ؛ در وداع ماه رحمت