امام مهدى(عج) در احاديث شيعه و سنى اثر جمعى از محققان مركز تخصصى مهدويت مى‌باشد که انديشه مهدويت را از چشم‌انداز روايات معتبر مورد بررسى قرار داده است.
بنياد فرهنگى حضرت موعود(ع) در راستاى شناختن امام و راه، اهداف، جايگاه وى و وظايف شيعيان در قبال او اقدام به انتشار مجموعه‌اى به نام انتظار نموده تا به تبيين مباحث انديشه و فرهنگ مهدويت بپردازد و اين اثر در راستاى همين هدف تهيه و عرضه شده است.
ساختار كتاب
شناخت معارف اسلام همواره بر مسلمانان در همه عصرها به عنوان يك وظيفه تلقى شده است. اين شناخت زمانى صحيح و معتبر خواهد بود كه از طريق صحيح معرفتى بدست آمده باشد و پايه‌هاى اين شناخت با توجه به تأكيدات شارع همانا خردورزى و تعقل و ديگرى رجوع به قرآن و روايات صحيح اهل‌بيت(عليهم‌السلام) مى‌باشد و از آن جا كه انديشه مهدويت يكى از معارف اصيل اسلام مى‌باشد، به همين خاطر براى رسيدن به معرفت صحيح در اين خصوص بايد به كتب احاديث مختلف مراجعه نمود. مؤلف براى رسيدن به اين هدف، اثر را در سه بخش ساماندهى كرده است: بخش اول به معرّفى منابع روايى شيعه و اهل سنت درباره حضرت مهدى(ع)، بخش دوم به تقسيم‌بندى احاديث مهدويت، تعداد احاديثى كه هر يك از معصومين(ع) درباره ايشان دارند و بررسى راويان احاديث و بخش سوم به معرّفى امام زمان(ع) در پرتوى احاديث عام و خاص بطور جداگانه مى‌پردازد.
گزارش محتوا
اثر با تعريف حديث از ديدگاه شيعه و سنّى و سپس تقسيم‌بندى احاديث به صحيح، حسن و تعريف هر كدام و در ادامه منظور از متواتر و صحاح سته مطرح مى‌شود. در معرّفى منابع مهدويت آن‌ها را اوّل به دو دسته‌بندى كلى، شيعه و سنّى تقسيم و سپس منابع را به كتبى كه قبلى از ولادت حضرت تدوين شده و سپس منابعى كه بعد از ولادت ايشان نگارش يافته، تقسيم و در هر دو بخش جمعاً به معرفى 38 منبع از شيعه و از منابع اهل سنت مى‌پردازد.
در بخش دوم روايات نقل شده در مورد امام مهدى(ع) را به چهار گروه، روايات تفسيرى، اخبارى، تبيينى و روايات تاريخى تقسيم مى‌كند و در ادامه ليستى از صحابه پيامبر(ص) كه روايات آن‌ها در منابع اهل سنت آمده و آنان بدون واسطه احاديث مربوط به حضرت مهدى(ع) را از پيامبر اكرم شنيده و نقل نمودند، مطرح مى‌نمايد. و در پايان از بررسى روايات بحث مهدويت دو نتيجه حاصل مى‌شود: يكى تواتر احاديث امام مهدى(ع) ديگرى صحت اين احاديث.
بخش سوم با مطرح نمودن احاديث ثقلين، من مات و لم يعرف امام زمانه و اثناعشر خليفه كه احاديث عام هستند به زواياى ساحت مهدويت در اين احاديث اشاره مى‌شود. در فصل دوم اين بخش، نخست عرصه‌هاى مشترك بين شيعه و سنت در زمينه مهدويت و سپس عرصه‌هاى اختلافى بيان و براى هر كدام از اين عرصه‌ها شاهدى از روايات مطرح مى‌شود. در فصل سوم، لغزش‌گاه‌ها و بعضى شبهات؛ از جمله در صحيح بخارى و مسلم حديثى درباره حضرت مهدى(ع) ثبت نشده و شبهه اين خلدون مطرح و پاسخ لازم به هر كدام ارائه شده است.
گزارش وضعيت
پاورقى‌ها به ذكر منابعى كه روايات در متن از آن‌ها نقل شده و همچنين كتبى كه خوانندگان براى اطلاع بيشتر مى‌توانند به آن‌ها مراجعه نمايند، آمده است. فهرست مطالب در آغاز اثر گنجانده شده است.
